| Mijn eerste keer sprangen kan ik mij goed herinneren. Samen met een groepje collega’s kreeg in in 1996 een workshop sprangen die werd verzorgd door mevrouw Bos uit Haren, toen al een dame op leeftijd. Jaren later werd ik gevraagd door een vriending of ik het sprangwark dat haar door een aantal mensen was geschonken wilde archiveren, een karweitje wat nog steeds niet is afgerond. Hierbij gingen er meerde werkstukken van mevr. Bos door mijn handen. Ik heb haar thuis mogen bezoeken en heb daar zoveel mooie dingen gezien. Mevr. Bos was ondertussen i de 80 en kon geen sprangwerk meer maken maar de mooiste werkstukken had ze nog steeds in huis. Ronald en ik mochten rustig foto’s maken. Werkstukken in een formaat zoals ik niet eerder had gezien maar ook een verscheidenheid aan verschillende werkstukken enpatronen die nog nooit eerder had gezien, alles was even inspirerend. Een aantal van de foto’s die we toen hebben gemaakt, vind je op deze pagina. Hopelijk geeft het een breder beeld van de veelheid van mogelijkheden die deze techniek biedt. |
|
Een laken, een tafellaken om precies te zijn. De inslagdraden zijn voorzichtig uit het laken getrokken waardoor de scheringsdraden vrij zijn gekomen. Met deze scheringsdraden is mevr Bos vervolgens gaan sprangen. De scheringsdraden zijn natuurlijk heel dun waardoor het een heel fijn uiterlijk krijgt. |
 Zo maakt ze meerdere banen in het laken die elk met een eigen patroontje worden gevlochten. |
 Hier een opname van heel dichtbij waarop goed te zien is hoe de scheringsdraden uit de stof om elkaar gedraaid zijn. |
|
Terwijl mevr. Bos ons haar huis liet zien, zag ik ineens vanuit mijn ooghoek een blouse hangen. Mijn blik viel op de mouw en hierin zag ik het zelfde effect als in het tafellaken. Niet alleen de mouwen maar ook de boorden van deze linnen blouse waren op deze manier versierd. |
 Hier een detailopname van de mouw van deze linnen blouse. |
|
Een schattig rood truitje zonder mouwen waarin ik de simpele constructie meteen meende te herkende. “Eigenlijk is het net als mijn eigen trui” : dacht ik eerst maar bij nader inspectie bleek dit niet te kloppen. Als er een split voor zit, waarom dan niet achter? |
 Dit raadsel heb ik nog steeds niet opgelost. Wie het weet mag het zeggen! Maar het blijft een erg lief truitje. |
| Handschoenen Mijn eerste handschoenen in sprang zag ik ook bij mevrouw Bos thuis. Een simpel voorwerp maar ik was gefacineerd door deze wanten en de manier waarop ze waren gemaakt. Ik wil dolgraag mijn eigen wanten maken maar ik heb me er nog niet aan gewaagd. Hieronder de wanten met bijbehorende sjaal. |
|
|
| Onderaan deze pagina staan nog wat kleine foto’s van nog zo’n set met handschoenen en sjaal maar dan gecombineerd met een vest en tasje. De volgende foto’s laten o.a. de grotere werkstukken zien. |
|
Een aantal mooie wandkleden versieren de muren van mev. Bos haar huiskamer, waaronder deze mooie groene die weef technieken en sprang combineerd. Hier is net als bij het laken gevlochten met scheringsdraden nadat de inslag was verwijderd. |
|
Dit grote raam was mooi open gevlochten met erg veel spanning op de draden. Samen met het licht en schaduw spelletje dat de zon met dit raam speelde was het een prachtig object om aan de muur te hebben. |
|
De meeste ramen met sprangwerk die aan de muur hingen waren gecompliceerder van opbouw zoals deze waarbij banen eerst onder en later weer over een andere baan vallen of dwars door een andere baan heenlopen, banen splitsen en zijn weer samenvoegen. |
| Hieronder nog een paar kleine foto’s van verschillende werkstukken die ik ook de moeite waard vond om hier te laten zien. |
|
|
|
|
|
|
|
 (18e – 19e eeuw)
|
