Zoals je al hebt kunnen lezen is het sprangraam waarop ik meestal werk speciaal voor mij gemaakt door een vriend (R) die ook lid is van Byfrost. In ruil voor het maken van mijn raam heb ik hem beloofd twee beenwindsels voor hem te maken. Er zijn geen aanwijzingen uit archeologische vondsten of andere bronnen die wijzen op het gebruik van de sprangtechniek voor het maken van beenwindsels maar het blijft een leuke uitdaging.

Het begin

Ik was al begonnen en was zelfs al een heel eind gevorderd met de eerste band, toen ik ontdekte hoe het diagonale patroon gemaakt moet worden. Ik heb dit patroon aan R laten zien en hij vond dit toch veel mooier dan de band waaraan ik al begonnen was. Dus ben ik helemaal overnieuw begonnen en heb in het diagonale patroon een nieuwe band opgezet. Hiernaast zie de eerste band met het veel eenvoudigere patroon en hieronder het uiteindelijke diagonale patroon.

Lange band

Nu moet je beenwindsels zien als een lange reep stof die om de onderbenen van de mannen wordt gewikkeld. Het houdt je broek mooi bij elkaar, je benen warmer en het staat mooi. Je hebt natuurlijk wel enige lengte nodig, wil je het gehele onderbeen inwikkelen. Het opzetten van de draden wordt erg lastig omdat de boel natuurlijk heerlijk in de knoop kan raken.

Horizontaal

En daar ligt dus het grootste probleem bij het maken van deze beenwindsels, de benodigde lengte. Ik heb 5 meter band opgezet om 1 beenwindsel te maken. Deze lengte kan ik nooit op mijn raam bereiken dus werk ik niet verticaal maar horizontaal en maak het geheel vast aan dunne stokjes die ik in de grond heb gestoken. Mocht tijdens het werken de spanning op de draden te veel toenemen, dan kan ik simpelweg deze stokjes verplaatsen.

Gewicht

Als dan de volle lengte is opgezet, kan ik eindelijk beginnen met het eigenlijke vlechten. Door de lengte van de draden, zijn de draden ook zwaarder en gaan meer hangen.  Dat maakt dat het begin ook wat moeizamer gaat dan wanneer ik op het raam werk. Hier zie je het eerste beginnetje van de laatste band..

Niet makkelijk

Van elke rij die ik heb gevlochten, moet ik de windingen doorschuiven naar de andere kant van de band. En dat is erg lastig als je 5 meter (losse) draden in je hand hebt. De wol haakt in elkaar en kan vreselijk gaan klitten. Daarnaast is de werkhouding hier ook erg onvoordelig. Ik moet regelmatig anders gaan staan en met regelmaat pauze nemen, anders heb je dagenlang spierpijn.

Brekende draden

In deze beginfase van het werk moet ik erg voorzichtig zijn want met al dat geklit is er een risico dat ik per ongeluk te veel kracht zet bij het loshalen van zo´n klit en er een draad breekt. (altijd balen als dat gebeurd).

Natte wol

Dit klitten wordt trouwens helemaal erg als het ook nog eens gaat regenen. De natte wol zet uit maar wordt ook zwaar, waardoor de draden soms op de grond hangen. Als de wol zo nat is geworden, heb ik weinig keus. Ik moet dan echt stoppen met werken en eerst wachten totdat de wol droog is.

Kan dit anders?

Er moet een betere manier zijn om dit soort lange banden te maken. Er zijn een soort ramen waarop je ‘rond’ kunt sprangen. Hoe dit precies werkt ben ik nog steeds aan het uitzoeken. Tot die tijd zit er niets anders op om heel veel heen en weer te lopen tijdens het maken van lange banden.

Klaar!!

De eerste beenwindsel heb ik 2006 gemaakt tijdens een weekeind in het Historisch Openlucht Museum Eindhoven. De foto´s die Lanula op haar site heeft geplaatst, zijn daar toen door haar gemaakt. Het heeft vervolgens een jaar geduurd voordat ik aan de tweede ben begonnen. Maar ik ben blij te vertellen dat ze EINDELIJK af zijn! Tenminste, het vlechtwerk is af, de uiteinden moeten echter nog wel worden afgewerkt d.m.v. twijnen.

Hieronder als afsluiter nog een filmpje waarin ik tijdens het werken aan deze beenwindsels uitleg hoe het diagonaal patroon gemaakt wordt.

Afhechten

The beginning

I had already started the first band but then I discovered how the diagonal pattern was made. Captivated by this new pattern i showed it to Reinier who agreed that it was very pretty. Prettier than the band I had already started. So I began a new, this time in the diagonal pattern. The picture shows the first, simpler pattern.

Long band

Leg windings are basically a long band of cloth that you wrap around your lower legs. It keeps your pant together, our legs warm and it looks pretty. It does required a certain length if you want to wrap you leg from ankle to knee. Setting up the treads is a tricky job because of the length and the risk of knotting.

Horizontally

And there lies the biggest problem with this project. I started setting up a length of 5 meters, knowing that I would loose some length. I hoped to end with 4,5 meters. This is impossible to achieve on my loom so instead of working in a vertical direction, I worked in a horizontal direction and attached to whole thing to sticks that I dug into the ground When the tension on the treads rise as the work progresses, I just move these sticks closer together.

Weight

When the full length of the treads have been properly attached the actual braiding can begin. Because of the length the treads and the extra weight that comes with it, the treads will droop a little. This makes the work extra difficult at the beginning. This picture shows the very first inches of the band.

Not easy

After every row I have to put the windings to the other side of the band. Because wool can knit together, this is a tricky business when you are holding 5 meters of woollen band. It make the work uncomfortable also because you stand slightly bend as you work. I have to take regular breaks to spare my poor back or ache for days.

Breaking threads

In these early stages of the work I must be very careful especially if the wool has knitted together. If I pull to hard and accidentally break a tread as I move the windings to the other side of the band it is very hard to repair. (always sucks when that happens!).

Wet wool

This knitting together gets even worse when it starts to rain and the wool gets wet. The wet wool expands and makes then even heavier and the treads end up drooping to the ground. When the wool gets this wet I have no choice but to stop and wait for the rain to subside and the wool to dry.

Try a different way?

There has to be a better way to make long bands like this. There are special looms that allow you to ‘sprang round’ How this works exactly I have yet to figure out. I have heard about these looms and have seen 1 picture but if you know more, please let me know!!! Until then I’ll just have to keep on walking back and forth when making a band this long.

Finished!!

The first leg winding I made in 2006 during e weekend in the Historical Open air Museum Eindhoven. The pictures that Lanula has placed on her site where made then. It took me a year to start on the second. But I’m happy to say they are FINALLY finished. At least the braiding is…The ends have to be done by twining, but that isn’t much work.

As you now know, a hell of a job that still isn’t finished but totally explains why leg windings where not made in the sprang technique! It is simply to much work! So if you do feel like starting a big project like this, make sure that you know what you are getting yourself in to cause this one is for the long haul! But it is very cool to be able to say you made it al by yourself. For the brave souls among you: Good luck!

Here a short film of Blue working on the legwindings and explaining how she makes this diagonal patern and one on finishing your work. The films are Dutch but you can find some English film explaining the diagonal patern on the page that explaines the sprangtechnique.

Finishing