[:nl]
|
Een pelgrimage van Aduard naar Aken. Zaterdag 2 augustus werd de laatste volle dag route gelopen en wel van Weustenrade via het drielandenpunt bij Vaals naar de stadsgrens van de stad Aken, het einddoel van de pelgrimage. |
|
’s Ochtends vroeg verlieten de pelgrims het dorp Weustenrade op weg naar het drielandenpunt. Hier zouden ze behalve de begeleidersgroep ook een aantal Duitse vrienden uit Aken ontmoeten die deze laatste dag mee zouden lopen. |
|
Bernd en Caroline waren zo gastvrij om de hele groep een slaapplaats aan te bieden en zij stonden met andere vrienden te wachten op de aankomst van de pelgrims bij het drielandenpunt. |
|
Toen de groep dit punt eindelijk bereikte, was de begroeting zeer hartelijk. De Pelgrims waren blij om hun vrienden te zien maar ook om even uit te kunnen rusten. |
|
Het water werd snel bijgevuld en er werd kort gepauzeerd. De groep had al zeer veel gelopen die dag en over erg vervelend terrein dus de vermoeidheid begon wat toe te slaan. |
|
Vooral bij het lopen over asfalt en het steeds moeten klimmen en afdalen deed de schoenzolen alleen maar sneller slijten en is veel zwaarder dan de pelgrims tot dan toe voor de kiezen hadden gekregen. Hier een schoenzool van Fabienne. |
|
Silvia leunt veel op haar staf maar dat gaat nu wel makkelijker dan de eerste dagen. Hij is namelijk nogal gesleten tijdens de tocht evenals sommige anderen. |
|
Het resultaat is een stok met krullen. De staf van Reinier was gemaakt van dood hout, in tegenstelling tot de anderen. Dit maakte een zeer groot verschil in de slijtage van de staffen. Dat zijn lessen die je al doende leert. |
|
Terwijl iedereen nog even op het gras bleef zitten, wilde de groep toch snel door. Er moest nog een flink eind gelopen worden voordat de stadsgrens van Aken bereikt zou worden. |
|
Gelukkig zagen ze de lol er nog steeds van in, zeker nu ze gezelschap kregen van enkele goede vrienden. Dat zorgt toch even voor een kleine opleving. |
|
Nabij de stadsgrens van de stad Aken was het genoeg geweest. Na een dikke 30 kilometer (misschien wel 40) in 11 uur kwamen de pelgrims de begeleidende groep tegen en konden ze naar hun slaapplek in Aken. |
|
Het was de allerlangste dag geweest van de hele pelgrimage. Niet alleen qua afstand en gelopen tijd maar ook aan moeilijkheid van het terrein waarover men liep. Ze doen in Duitsland niet aan zandpaden in de bossen maar aan gravel. |
|
Tijdens het heerlijke maal dat Caroline voor de pelgrims had klaargemaakt, kregen de lopers nog een hele leuke verrassing, namelijk een cadeautje. |
|
Alle lopers kregen een speciaal voor deze gelegenheid gemaakte pelgrimsinsigne van Aken waar ze ontzettend blij mee waren. |
|
De insigne werd uitgebreid bewonderd. Er op afgebeeld staat Karel de Grote met het Christuskind. |
|
Terwijl dit alles gebeurde moesten de pelgrims wel een lach verbergen want wat onze vrienden niet wisten was dat als dank voor hun gastvrijheid, zij op hun beurt ook een pelgrimsinsigne van Aken kregen. |
|
Ook deze insigne was speciaal voor deze gelegenheid gemaakt. Toen de aap uit de mouw kwam kon iedereen maar een ding doen; hartelijk lachen. |
|
Het is uiteraard niet dezelfde insigne. De insigne van P en S, geschonken aan onze gastheren heeft niet Karel de Grote maar de maagd Maria met het Christuskind er op afgebeeld. Na een heerlijk maal en veel gezelligheid maakten de pelgrims zich op voor de nacht. Morgenvroeg zouden ze met z’n alle naar de Dom van Aken lopen… Voor een verslag van deze laatste dag klik hier. |
|
Het vertrek uit Weustenrade |
[:en]
|
We’re sorry, this page is not available in English yet. |
[:]