[:nl]
|
Zondag 3 augustus, aankomst in Aken. De laatste 5 kilometer naar de Dom. |
|
Iets na 08.00 vertrok de groep richting de Dom. De begeleiders en vrienden van Palster ende Scerpe liepen mee. En dan moet het vaandel wel goed zitten… |
|
Begeleidster Lisette had de eer om het vaandel vandaag te dragen. |
|
Al met al was het een aardig grote groep geworden die via een zo groen mogelijke route door de stad liep. Er hebben heel wat vroege vogels raar opgekeken toen ze de groep langs zagen lopen. |
|
Vergeleken met het terrein waar de pelgrims gisteren over moesten, viel het allemaal vreselijk mee, maar ook binnen de stad moesten we soms een klein stukje klimmen. |
|
Ook de kinderen liepen mee en dat is dan is 5 ruime kilometers best vermoeiend. Gelukkig kun je dan even bij je vader op de schouders uitrusten. |
|
Onverwacht kwamen we een soort fontein/ bron tegen met thermenwater. Ook hier werd even uitgerust. |
|
Ineens doemde de stadspoort voor ons op. Een bijzonder moment want hier kwamen de middeleeuwse pelgrims pas de stad Aken binnen en was het einddoel van de pelgrimage echt in zicht. |
|
Omdat sommige mensen iets sneller waren dan anderen, afhankelijk van blessures, vaandels en kinderen die mee gedragen werden, werd er bij de stadspoort gewacht tot de hele groep weer bij elkaar was. |
|
Want deze stadspoort moesten we natuurlijk met zijn allen doorlopen. We waren echt in de oude stad Aken en konden de Domtoren hier en daar al boven de daken zien. We waren er echt bijna! |
|
Toen alle lopers van Palster ende Scerpe en het vaandel bij de Dom aankwamen, stonden daar al de nodige vrienden en familie te wachten. Met applaus werd de groep onthaald. |
|
Drie weken lang hebben de Pelgrims gelopen, slechts twee zondagen als rustdagen waar er niet gelopen werd. Zo hebben ze op hun middeleeuwse schoenen en in middeleeuwse kleding ongeveer 450 kilometer afgelegd van Aduard in Groningen naar Aken in Duitsland. Allemaal om dan hier aan te komen, bij de Dom waarin zich o.a. een Karel de Grote relikwie en een Maria relikwie bevinden, reden voor vele pelgrims uit het verleden om deze reis naar de stad van Karel de Grote te maken. |
|
Uiteraard werd er een moment genomen om de familie en vrienden die de groep opwachtte te begroeten en na een aantal dikke knuffels, kussen en wat tranen, mochten ze na een korte officiële begroeting de Dom dan eindelijk in. |
|
De groep was danig onder de indruk van deze prachtige Dom. Veel glas in lood maar ook de echt verbijsterend mooie mozaïeken waar de Dom mee versierd is, werden uitgebreid bewonderd. |
|
Maar naast deze bewondering was er vooral een gevoel van We zijn er! We hebben het gered en gehaald! De blijdschap straalde van de pelgrims af.. |
|
Deze stad van Karel de Grote heeft ook nog steeds zijn troon en deze staat in de Dom. We kregen een korte maar hele mooie rondleiding waarbij we onder andere de troon van Karel mochten bezichtigen. |
|
Voor mij persoonlijk was dit een hoogtepunt in het hele aankomen gebeuren. Ik wilde deze troon zo graag zien en hij is zo mooi… |
|
Ook hier natuurlijk een groepsfoto. Een deel van de groep begeleiders staat er ook op. Zonder deze begeleiders had deze tocht echt niet plaats kunnen vinden en deze mensen waren dan ook net zo belangrijk als de lopende pelgrims. Dank! |
|
De rondleiding duurde zoals gezegd niet erg lang, want we moesten naar de mis. Er was een aantal kerkbanken voor de pelgrims en aanhang gereserveerd vanwaar we deze dienst konden bijwonen. Een heel bijzondere ervaring, ik voelde me erg gelukkig dat ik dit allemaal zo mee mocht maken. |
|
Na de dienst werden we verder rondgeleid door de kerk. Uiteraard mochten we ook de relikwieën zien, de belangrijkste reden voor pelgrims om de reis naar Aken te maken. Hier het Karel de Grote relikwie. |
|
Hier en daar zwierven de pelgrims door de Dom, tussen alle moderne en vaak nieuwsgierige mensen door. Maar daar hadden ze zelf weinig oog voor. Voor de Dom en haar schatten des te meer. .. |
|
De pelgrims bewonderden de Dom en beleefden het heerlijk op hun eigen manier alsof al die moderne mensen er niet waren. Hier vaandeldraagster Lisette die een tweetal middeleeuwse vaandels staat te bewonderen. |
|
Voor de kinderen had het wel lang genoeg geduurd maar ja, de dag was nog niet voorbij. Er was nog een belangrijke taak die palster ende Scerpe moest vervullen, wilden ze de pelgrimstocht goed afsluiten. |
|
De Pelgrims moesten de kaars nog ontsteken maar omdat er ondertussen een andere dienst was begonnen, moesten we even wachten. De hele groep verzamelde zich op dit binnenplein van de Dom voordat we terug naar het altaar konden. |
|
En hier kwam de pelgrimsbrief die Palster ende Scerpe in Emmerich hadden meegekregen (In Aduard was dit helaas niet mogelijk geweest) weer om de hoek. |
|
De brief had namelijk een erg belangrijke toevoeging gekregen: Een stempel van de Dom van Aken die bewijst dat de pelgrims echt in Aken zijn aangekomen! Helemaal bovenaan deze pagina kun je deze stempel beter bekijken. |
|
En toen kon de groep terug de Dom in. Bij het altaar van Maria en de zeven smarten werd de kaars ontstoken en was er een laatste keer een moment van bezinning bij deze kaars die de hele reis heeft meegemaakt. |
|
Deze kaars is meegegeven na de dienst in Aduard op de startdag. Elke avond werd de kaars gebrand door de groep en dat was elke dag toch een belangrijk moment, een moment van bezinning. Nu werd de kaars voor het laatst aangestoken en hier op dit altaar achtergelaten. |
|
En dan komt toch het moment dat men afscheid moet nemen. Na drie weken lang met elkaar te hebben opgetrokken en na alle moeilijke momenten en dipjes waar ze elkaar door heen hebben gesleept, zijn er bijzondere banden gesmeed. |
|
En van elkaar elke dag zien en spreken en op zijn middeleeuws kilometers maken, is het wel raar als dat ineens afgelopen is. En je maandag weer gewoon in je spijkerbroek en gympen (of in pak) voor je baas staat. |
|
Aan het begin van deze tocht waren mensen kennisen van elkaar en sommigen zelfs onbekenden. Om dan toch met zijn alle in zo’n projekt te duiken, vergt toch echt enige moed. Mensen die onbekenden waren, zijn nu vrienden geworden. |
|
De palster ende Scerpe site Ik heb het al vaker geroepen: Kijk vooral eens op hun eigen site voor verslagen van alle dagen die ik niet heb meegemaakt, foto’s, route beschrijvingen, blogs van de pelgrims zelf waarin ze vertellen over hun eigen ervaringen en nog veel meer. Palster ende Scerpe zit erop en ik sluit graag af met een zin die ik zo vaak heb uitgesproken tegenover de pelgrims: Ik vind jullie zo stoer! |
|
Hier enkele filmpjes van deze dag. Uiteraard eerst het vertrek, iets na 08.00 uur. |
|
Halverwege de tocht begonnen o.a. Reinier en Silvia te zingen, uiteraard geheel in stijl. |
|
Het moment dat de groep door de stadspoort liep was ook erg bijzonder. Voor de middeleeuwse pelgrim was dit de plek waar men de stad Aken binnenkwam. |
|
De aankomst bij de Dom! |
|
Tijdens de dienst in de Dom. |
Palster ende Scerpe ~ dag 21
[:en]
|
We’re sorry, this page is not available in English yet. |
[:]